vrijdag 12 september 2008
Champagne in de Pipe...
Beter laat dan nooit maar toch nog even dit berichtje... Wij nodigen iedereen uit om met ons wat bubbels te komen drinken in de pipe op zaterdag 13 september en dit vanaf 19u00 (morgen dus, er gaat dit niemand meer lezen vanavond maar ja). We zullen dan met verschillende pijpers een tochtje doen, 150km (vertrek 13u00) en daarna wa flesjes kraken. De verschillende sponsors werden uitgenodigd en de DJ Vlomme zal ons hoge toppen doen scheren, nie op de velo maar op den dansvloer!! Dus allen op post!! CU
dinsdag 5 augustus 2008
En terug thuis... Snik snok
Yep, aan alle mooie liedjes komt dus wel degelijk een einde... Donderdag hebben we ons boeltje bijeen gekrast en om 19u30, na alweer een dagje in de zon aan het meer, zijn we naar huis gereden. Vrijdag rond 10u00 stonden we met onze voetjes terug op poldergrond.
De laatste dagen aan het garda meer waren zalig in het zonnetje, heerlijk fris in water en het BBQ'tje zorgde 's avonds voor lekkers...
De balans van ons tochtje over de alpen is zoals eerder gezegd meer dan positief. uiteindelijk stranden we na 43u04 op de fiets op een verdienstelijke 137 plaats in het mannen klassement. In het totaal klassement kwamen we uit op plaats 210.
Team 1 eindigde in hun "masters" categorie op een knappe 56ste plaats, dit na 44u23 fietsen.
De finish van de laatste etappe deden we met z'n vieren... Op de foto is zelfs tussen Paul en Marc de Johan en Kelly te herkennen, de Johan nog met de fles in z'n pollen...
Aan ons avontuur hebben we een bijzonder goed gevoel overgehouden. Zowel op de fiets als daarnaast is alles 100% meegevallen. Wij, mijn broer en ik, willen graag iedereen van ons "team" bedanken voor de onvergetelijke momenten, we zullen der nog veel aan denken op de fiets in de polder.
Uiteraard willen wij alle sponsors nogmaals hartelijk danken om dit mede mogelijk te maken. Naar alle waarschijnlijkheid zal er in september een glaasje gedronken worden op de goede afloop van ons avntuur. We zijn der mee bezig...
Op naar het volgende...
De laatste dagen aan het garda meer waren zalig in het zonnetje, heerlijk fris in water en het BBQ'tje zorgde 's avonds voor lekkers...
De balans van ons tochtje over de alpen is zoals eerder gezegd meer dan positief. uiteindelijk stranden we na 43u04 op de fiets op een verdienstelijke 137 plaats in het mannen klassement. In het totaal klassement kwamen we uit op plaats 210.
Team 1 eindigde in hun "masters" categorie op een knappe 56ste plaats, dit na 44u23 fietsen.
De finish van de laatste etappe deden we met z'n vieren... Op de foto is zelfs tussen Paul en Marc de Johan en Kelly te herkennen, de Johan nog met de fles in z'n pollen...
Aan ons avontuur hebben we een bijzonder goed gevoel overgehouden. Zowel op de fiets als daarnaast is alles 100% meegevallen. Wij, mijn broer en ik, willen graag iedereen van ons "team" bedanken voor de onvergetelijke momenten, we zullen der nog veel aan denken op de fiets in de polder.
Uiteraard willen wij alle sponsors nogmaals hartelijk danken om dit mede mogelijk te maken. Naar alle waarschijnlijkheid zal er in september een glaasje gedronken worden op de goede afloop van ons avntuur. We zijn der mee bezig...
Op naar het volgende...
zondag 27 juli 2008
Rit 8:Andalo-Riva
Beste vrienden en vriendinnen van de Transalp,
Onze missie is geslaagd, over heel de lijn. We zitten ondertussen al een stukje zuidelijkder aan de Oostoever van het Gardameer, net onder Garda op een camping vergeven van de Hollanders, maar wel tiptop in orde. Gisteren stonden we voor de laatste van de 8 etappes; 60km 1500 hoogtemeters.
Een “binnenbollerke” die we eigenlijk niet echt meerekenden, maar dat was toch wat voorbarig. We hadden afgesproken met Team1 om de laatste rit samen af te werken zodat we broederlijk naast elkaar over de meet in Riva Del Garda konden bollen voor de foto. In tegenstelling tot gisteren vond Jeroen meteen de juiste kadans en de eerste en enigste klim werd vlot aangevat. Een beetje inhouden om Team1 te laten aansluiten was nodig, maar al bij al was dat geen slechte zaak, want de klim was toch lang en nog vrij pittig. Vooral de afdaling was de moeite. Een supersteile singletrack waar het gedurende een km of 2 fysisch onmogelijk was om te fietsen. Marc van Team1 deed tijdens de eerste meters nog een poging, maar werd door de zwaartekracht snel teruggefloten. Wij wisten ook meteen hoe laat het was en besloten ons motto “better safe than sorry” ook vandaag nog een laatste maal hoog in het vaandel te dragen. Tijdens de laatste meters van die afdaling reed Lieven achteraan nog plat ook. Vandaar was het echter nog maar een km of 25 vals plat over de baan binnenbollen. Snel vervangen dus was de boodschap en dan achtervolgen op Team1 die zachtjes verdergebold waren. Die laatste kilometers werden in ware tijdritstijl afgewerkt; bij elkaar in het wiel en ronddraaien. Het betere polderwerk, zalig!!!
Aan de finish in Garda stond veel volk en onze verzorgingsploeg waar wie anders dan onze Jowan een fles cava (danku Bolle) over ons uitspoot. Even waanden we ons echte kampioenen. Snel werden enkele flesjes gekraakt en de nodige braadworsten (eindelijk) naar binnen gespeeld om terug wat op krachten te komen. De grootste verrassing van de dag en van de hele week moest echter nog komen. Onze ploeg had ons in de waan gehouden dat we ergens op een stoffige parking wat aan plantrekkerij moesten doen en we dan morgen wel zouden zien wat we zouden gaan doen. Onze mobilhome stond in plaats van op een ranzig plein op de parking van een leuk hotelletje. Een deugdoende douche en het vooruitzicht op een goed bed, hoewel die van de mobilhome ook super zijn, deed ons vol goede moed de nacht induiken. Wij naar de pastaparty met prijsuitreiking en de verdeling van de finisherfietstruitjes. Dat viel echte letterlijk en figuurlijk in het water. Het eten lukte nog net droog, maar toen besloot Thor en zijn helpers dat de pret lang genoeg geduurd had. De hemelsluizen gingen wagenwijd open en onder een orkest van doder en bliksem ontstond er een ware zondvloed. We zijn dan maar gaan schuilen en in en bar richting hotel zijn we dan nog maar wat cocktails gaan drinken. Onze finishertruitjes zijn we natuurlijk nog wel gaan ophalen. Het gegeerde kleinlood konden we ons natuurlijk door wat regen niet laten ontglippen.
Rond een uur of halfeen kropen we moe, halfzattekes, maar voldoen in ons bedje.
Deze ochtend zaten we nog steeds in ons Transalpritme en waren we al vroeg uit de veren. Na een lekker ontbijt besloten we verder richting zuiden te rijden en en dat bracht ons daar waar we nu zitten. In de mobilhome bleek vooral dat Lieven en Jeroen de groentes waren. Zij zaten duidelijk nog wat onwennig op hun zeteltje terwijl de rest van de doorwinterde crew meteen in hun routine van elke dag vielen. Na niet al te veel moeite vonden we deze camping en de kans is groot dat we hier blijven tot het tijd is om terug huiswaarts te keren. De rest van de tijd gaan we vooral vullen met uitrusten, wat rondhangen en misschien nog enkele leuke uitstapjes maken.
Wat we precies gaan uitsteken de komende dagen lezen jullie dan later wel.
Groetjes.
Onze missie is geslaagd, over heel de lijn. We zitten ondertussen al een stukje zuidelijkder aan de Oostoever van het Gardameer, net onder Garda op een camping vergeven van de Hollanders, maar wel tiptop in orde. Gisteren stonden we voor de laatste van de 8 etappes; 60km 1500 hoogtemeters.
Een “binnenbollerke” die we eigenlijk niet echt meerekenden, maar dat was toch wat voorbarig. We hadden afgesproken met Team1 om de laatste rit samen af te werken zodat we broederlijk naast elkaar over de meet in Riva Del Garda konden bollen voor de foto. In tegenstelling tot gisteren vond Jeroen meteen de juiste kadans en de eerste en enigste klim werd vlot aangevat. Een beetje inhouden om Team1 te laten aansluiten was nodig, maar al bij al was dat geen slechte zaak, want de klim was toch lang en nog vrij pittig. Vooral de afdaling was de moeite. Een supersteile singletrack waar het gedurende een km of 2 fysisch onmogelijk was om te fietsen. Marc van Team1 deed tijdens de eerste meters nog een poging, maar werd door de zwaartekracht snel teruggefloten. Wij wisten ook meteen hoe laat het was en besloten ons motto “better safe than sorry” ook vandaag nog een laatste maal hoog in het vaandel te dragen. Tijdens de laatste meters van die afdaling reed Lieven achteraan nog plat ook. Vandaar was het echter nog maar een km of 25 vals plat over de baan binnenbollen. Snel vervangen dus was de boodschap en dan achtervolgen op Team1 die zachtjes verdergebold waren. Die laatste kilometers werden in ware tijdritstijl afgewerkt; bij elkaar in het wiel en ronddraaien. Het betere polderwerk, zalig!!!
Aan de finish in Garda stond veel volk en onze verzorgingsploeg waar wie anders dan onze Jowan een fles cava (danku Bolle) over ons uitspoot. Even waanden we ons echte kampioenen. Snel werden enkele flesjes gekraakt en de nodige braadworsten (eindelijk) naar binnen gespeeld om terug wat op krachten te komen. De grootste verrassing van de dag en van de hele week moest echter nog komen. Onze ploeg had ons in de waan gehouden dat we ergens op een stoffige parking wat aan plantrekkerij moesten doen en we dan morgen wel zouden zien wat we zouden gaan doen. Onze mobilhome stond in plaats van op een ranzig plein op de parking van een leuk hotelletje. Een deugdoende douche en het vooruitzicht op een goed bed, hoewel die van de mobilhome ook super zijn, deed ons vol goede moed de nacht induiken. Wij naar de pastaparty met prijsuitreiking en de verdeling van de finisherfietstruitjes. Dat viel echte letterlijk en figuurlijk in het water. Het eten lukte nog net droog, maar toen besloot Thor en zijn helpers dat de pret lang genoeg geduurd had. De hemelsluizen gingen wagenwijd open en onder een orkest van doder en bliksem ontstond er een ware zondvloed. We zijn dan maar gaan schuilen en in en bar richting hotel zijn we dan nog maar wat cocktails gaan drinken. Onze finishertruitjes zijn we natuurlijk nog wel gaan ophalen. Het gegeerde kleinlood konden we ons natuurlijk door wat regen niet laten ontglippen.
Rond een uur of halfeen kropen we moe, halfzattekes, maar voldoen in ons bedje.
Deze ochtend zaten we nog steeds in ons Transalpritme en waren we al vroeg uit de veren. Na een lekker ontbijt besloten we verder richting zuiden te rijden en en dat bracht ons daar waar we nu zitten. In de mobilhome bleek vooral dat Lieven en Jeroen de groentes waren. Zij zaten duidelijk nog wat onwennig op hun zeteltje terwijl de rest van de doorwinterde crew meteen in hun routine van elke dag vielen. Na niet al te veel moeite vonden we deze camping en de kans is groot dat we hier blijven tot het tijd is om terug huiswaarts te keren. De rest van de tijd gaan we vooral vullen met uitrusten, wat rondhangen en misschien nog enkele leuke uitstapjes maken.
Wat we precies gaan uitsteken de komende dagen lezen jullie dan later wel.
Groetjes.
vrijdag 25 juli 2008
Rit 7: Kaltern-Andalo
Na de dag van gisteren leek dit een simpel ritje… Toch nog 3000 hoogte meters over 75 km niet te onderschatten! Het zonneke was weeral vroeg van de partij, wat nen hete dag deed vermoeden. Aan de start nog even gesocialezed met kersvers wereldkampioen marathon MTB en Belgische trots Roel Paulussen. Die kwam even en ritje doen vlak bij zijn woonplaats, kwestie van te trainen voor de olympics. Een zware openingsklim kort na de start waarin Jeroen niet direct in z’n ritme kwam. We bolden toch nog vrij vlot naar boven en haalden de snellere starters al snel wat bij. Het juiste ritme kwam met de kilometers en op de slotklim had Jeroen de juiste cadans gevonden en knalden we toch nog heel wat kadees terug voorbij. Een 107 plaats, weeral goe gereden. Het iets later gestarte team 1 kwam kort na ons binnen, ook zij hadden een goed gevoel aan de rit overgehouden.
Morgen de laatste naar het meer, nu zou het toch moeten lukken zonder accidenten te finishen… We zien der al naar uit! Waarschijnlijk morgen geen verslag wegens andere verplichtingen…. We kruipen der laatste keer vroeg in, salukes! En snorry voor de korte verslagskes!
Morgen de laatste naar het meer, nu zou het toch moeten lukken zonder accidenten te finishen… We zien der al naar uit! Waarschijnlijk morgen geen verslag wegens andere verplichtingen…. We kruipen der laatste keer vroeg in, salukes! En snorry voor de korte verslagskes!
Rit 6: Naturns-Kaltern
Vandaag de zwaarste van de acht!! Toch iets zenuwachtiger dan de andere dagen naar de start. 4000 hoogte meters verspreid over net geen 100 km en dat na al de rest, dat beloofd. De start verloopt iets minder vlot dan de andere dagen en al snel moet er een eerste stuk gewandeld en geduwd worden. De gemiddelde snelheid doet een lange rit vermoeden. Het gaat anders snel terug beter en we kunnen een goed tempo ontwikkelen. Na een lange, zware en warme rit bollen we na 7u01 binnen, 14,3km/h is voor de deze rit niet slecht. We eindigen vandaag op een 100ste plaats, waar we op voorhand hadden willen voor tekenen. Team 1 kent een “mindere” dag, en komt 40 minuten later over de meet gebold. Moe maar voldaan terug naar de camper waar het team er reeds een gezellige dag aan het meer van had gemaakt en toch al een eerste keertje tipsi waren geweest.
woensdag 23 juli 2008
Rit 5: Livigno-Naturns
Wat we thuis ingeschat hadden als een overgangsetappe bleek achteraf toch wel iets meer te zijn dan dat. Met 123km en bijna 3000 hoogtemeters hadden we natuurlijk beter moeten weten…
De eerste en enigste lange klim van de dag bracht ons naar het dak van deze Transalp; 2897m. We kregen wel het voorrecht om door het Stelvio national park te rijden, waar de rijders als mieren achter elkaar en in kolonne de bergflanken werden opgestuurd. Indrukwekkend en weerom heel mooi.
Op de top was het erg koud en sneed er een ijzige wind, maar een lange afdaling naar het warme dal wachtte als beloning op ons. Lieven wees even op de top van de mytische Stelvio, die we in verte zagen liggen, ook gene kattepis denk ik…
Eenmaal het dal bereikt na was het bijna steeds in dalende lijn rijden richting Naturns. De grote afstand, de verraderlijke “knikjes” en het helse tempo van locomotief Lieven zorgden er echter voor dat het uiteindelijk toch snakken naar de finish. Ik (Jeroen) kon gelukkig mijn wagonnetje nog net aanpikken, maar het was toch tijd om het stationnetje binnen te rijden… Als verrassing stond ons mama met tante Lut jog te supporteren net voor de aankomst. Olé!! Team2 bolde een minuutje of 8 na ons binnen na een zonnige en mooie dag mountainbiken.
Morgen de zwaarste etappe van de 8. We zijn eens benieuwd, dat de man met hamer maar blijft waar hij is, ver weg…
Voor stand en uitslagen: www.bike-transalp.de
Hier kan bij ergebnisse de uitslag bekeken worden.
De eerste en enigste lange klim van de dag bracht ons naar het dak van deze Transalp; 2897m. We kregen wel het voorrecht om door het Stelvio national park te rijden, waar de rijders als mieren achter elkaar en in kolonne de bergflanken werden opgestuurd. Indrukwekkend en weerom heel mooi.
Op de top was het erg koud en sneed er een ijzige wind, maar een lange afdaling naar het warme dal wachtte als beloning op ons. Lieven wees even op de top van de mytische Stelvio, die we in verte zagen liggen, ook gene kattepis denk ik…
Eenmaal het dal bereikt na was het bijna steeds in dalende lijn rijden richting Naturns. De grote afstand, de verraderlijke “knikjes” en het helse tempo van locomotief Lieven zorgden er echter voor dat het uiteindelijk toch snakken naar de finish. Ik (Jeroen) kon gelukkig mijn wagonnetje nog net aanpikken, maar het was toch tijd om het stationnetje binnen te rijden… Als verrassing stond ons mama met tante Lut jog te supporteren net voor de aankomst. Olé!! Team2 bolde een minuutje of 8 na ons binnen na een zonnige en mooie dag mountainbiken.
Morgen de zwaarste etappe van de 8. We zijn eens benieuwd, dat de man met hamer maar blijft waar hij is, ver weg…
Voor stand en uitslagen: www.bike-transalp.de
Hier kan bij ergebnisse de uitslag bekeken worden.
Rit 4: Scuol-Livigno
Na deze dag is het niet meer optellen, maar aftellen. Niet dat we snakken naar het einde van onze tocht, maar je begint benen toch al wel wat te voelen, om nog maar te zwijgen over ons achterste…
Bij de start in het mooie en gezellige Scuol was het weer twijfelend naar boven kijken om in te schatten wat de weergoden voor ons in petto hadden. Uiteindelijk hadden we weer niet te klagen want we zijn de hele rit droog gebleven en konden in Livigno zelfs genieten van een hoogtzonnentje. Dit was tot hiertoe de mooiste rit van allemaal. Prachtige natuur; heerlijk groene Alpenweides, klaterende bergriviertjes, massieve rotspartijen en indrukwekkende bergtoppen. Vandaag ook wat minder asfalt dan de voorbije dagen. Veel meer mooie singletracks en smallere bergpaadjes om te volgen.
Het gevoel in de benen is ook nog steeds erg goed, dat bewijst onze 118de plaats. Goed doorgereden zonder te forceren en toch rijden we bergop heel wat volk voorbij, goed voor de moral en beter zo dan andersom… Paul van Team1 klaagde van een tekort aan “jus” in de benen vandaag, wat maakte dat zij een kwartiertje na ons over de meet bolden.
Ook voor de volgers was de verplaatsing de moeite; smalle bergpaadjes, tunnels met lange wachttijden en flirtten met de afgrond. Dat maakte dat ook zij heel wat te vertellen hadden bij de aankomst.
Dat Livigno de bijnaam “Klein Tibet” draagt, snappen we nu ook. Op 1800m kan het zelfs in de zomer verschrikkelijk koud zijn en dat hebben we ondervonden. Een massage buiten onder een donsdeken, muts op en Johan en Liesbeth die zich grootmoedig opofferden om in de tent te slapen, zodat de Jeroen en Lieven zeker geen last zouden hebben van de kou ’s nachts en zo een goede nachtrust zouden mislopen. Wat een team!!!
Morgen een lange klepper op het programma, we zien wel en dan zitten we dik over helft!!! De “road to Riva” ligt nog steeds wagenwijd open.
Bij de start in het mooie en gezellige Scuol was het weer twijfelend naar boven kijken om in te schatten wat de weergoden voor ons in petto hadden. Uiteindelijk hadden we weer niet te klagen want we zijn de hele rit droog gebleven en konden in Livigno zelfs genieten van een hoogtzonnentje. Dit was tot hiertoe de mooiste rit van allemaal. Prachtige natuur; heerlijk groene Alpenweides, klaterende bergriviertjes, massieve rotspartijen en indrukwekkende bergtoppen. Vandaag ook wat minder asfalt dan de voorbije dagen. Veel meer mooie singletracks en smallere bergpaadjes om te volgen.
Het gevoel in de benen is ook nog steeds erg goed, dat bewijst onze 118de plaats. Goed doorgereden zonder te forceren en toch rijden we bergop heel wat volk voorbij, goed voor de moral en beter zo dan andersom… Paul van Team1 klaagde van een tekort aan “jus” in de benen vandaag, wat maakte dat zij een kwartiertje na ons over de meet bolden.
Ook voor de volgers was de verplaatsing de moeite; smalle bergpaadjes, tunnels met lange wachttijden en flirtten met de afgrond. Dat maakte dat ook zij heel wat te vertellen hadden bij de aankomst.
Dat Livigno de bijnaam “Klein Tibet” draagt, snappen we nu ook. Op 1800m kan het zelfs in de zomer verschrikkelijk koud zijn en dat hebben we ondervonden. Een massage buiten onder een donsdeken, muts op en Johan en Liesbeth die zich grootmoedig opofferden om in de tent te slapen, zodat de Jeroen en Lieven zeker geen last zouden hebben van de kou ’s nachts en zo een goede nachtrust zouden mislopen. Wat een team!!!
Morgen een lange klepper op het programma, we zien wel en dan zitten we dik over helft!!! De “road to Riva” ligt nog steeds wagenwijd open.
Abonneren op:
Posts (Atom)